Yitik

Artık durmalısın hayat
Kaybettirdiğin her şey
Birer birer düğümlendi boğazımıza

Toprağın bile bir şerefi olur
Boynuna asılan her kemiğe
Şefkatle davranır
Öper, koklar
Sarar her yanını
Kadınlar toprak gibi değil
Nefesini verir nefesine
Sonra terk eder
Ardına bakmadan
Gider

Üzülürsün ama alışırsın
Yazdın mı üç beş hece
Acın çoğalır
Kaç kere bittiyse kalemin
O kadar akar yaşların
Gözlerinden
Ah eder gözlerin sana
Ah dersin
Bir iç çektin mi
Seversin

Su gibi akar yaşamak denen şey
Bulut gibi örter ölümleri
Unutursun
Ya da öyle sanarsın
Bir zaman sonra
Aklına gelmez
Anmazsın
Yaşarsın

Bitti, çare yok deseler
Kabullenmeni isteseler
Sarıp sarmalasalar beyaz örtülere
Aşkını
Acını almadıkları sürece
Neye fayda eder

Acım şerefimdir
Ve şerefimle ölmek isterim

Gülsem de aslında
Ben hep
Günden güne
An be an
Eriririm
Biterim
Bitiğim
Çünkü
Yitiğim
..