Yitik

Bir ses büyür içimde bir ses
Uykulara yenilmeyen içimde
Her soluğun kalbimde
Saatlere, dakikalara, anlara bölünük
Renk renk baharlar gibi

Gelir ölüm yakıştıramam
Sığıştıramam o dört harfe de
Seni alırlar dört kola
Sesim çıkmaz bağırsam dağlara yollara
Türlü baharlar solar ardına
Yıllara hapsolmuş,
Benim yüreğimde silik anılar.

Yitik bendim oysa akıllarda
Yüreklerde silinmiş önceleri
Ha şimdi söyle hadi, ne oldun?
Bin yürürdün korkuların üstüne;
Yıldı yağmur yağmaktan,
Şafaklar atmaktan,
Gün akşam olmaktan,
Dünya devimini yitirdi çoktan
Erişemedik o derin vadilere
Gümrah ırmaklar çığırını aştı çoktan
Ne güzeldi mazide yaralar bile
Çoktan geçtik serden vücuttan.

Gel gitme desem:
Bir şiir gibi ölümsüz
Bir fotoğraf gibi anılarda kalan
Ne çok ömür tüketilen bu çağda
Gitme dönülmez yollar,
Erilmez ufuklar,
Parçalanacaktı hani ya karanlık,
Neden sönüyor gün akşam oldu mu aydınlık?