Yitik Bir Ütopyadan

Nihat Behram'a...

Göğsü kucaklamış yıkıntıları,
Karanlık çöktüğü vakit,
Güneşi uğurluyor.

Bulutlara sor halini,
Bizden çok uzaklarda,
Mavileri özlüyor...

Üleşmiş yaşamı hırçınlığa,
Hayatla avunuyor.
Yüreğinden akan yaşla,
Hasreti mırıldanıyor.

Yitik bir ütopyadan,
Mektuplar yollanıyor,
Uçları yanık...

Bir bakmışsın seher vakti,
Karşında beliriyor.
Gözlerinde bir selam,
Umutları kabarık...