Yitik Hayatlar
Gece ile gelen sessizlik
Sanki ölüm sessizliği
Herkes uykuda
Şehir uykuda
Ama neden yataklar boş
Yastıklar yalnız
Bomboş odalar, duvarlar yalnız..
Gölgeler güneşsiz sabahlara uyanıyor..
Bir de yalnızlığa,
Soğuk sopsoğuk bir ölüm kokusu
Kaplıyor evleri
Soluyor yürekler kuşkusuz..
Öyle işte,
Işıltının kıvrımlarında saklı eski hayatlar
O hayatlardaki anılar.
özlemle sarıyordu yaşamın devamını.
Yürekler bir bir dururken çığlığında
ihanetin.
Sabahı olmayan geceler
Doğuyordu sonsuzlukta.
Gün hep geceydı .
Dün hayatın yitirdiği,yarın da doğan güneşi görüp görmemek meçhul, hayat içinde olduğumuz zaman diliminden ibaret onuda yitirmemek gerek tebriklerimi ve saygılarımı bırakıyorum sayfanıza başarılarınızın devamı dileği ile.
Şiir kolik ailesine şiirimi incilerle donattığı için çok teşekkürler...
Gecelerimiz doğurgan olmalı. Sonsuzlukta kaybolmamalı insanlar. Sabah doğarken güneş, silsin yüzlerdeki gecenin karasını, Bezesin benliklerimizi güneşin yedi renkli ışınları.
Şiiriniz güzeldi efendim. Yüreğinize sağlık.