Yitip Gidersin

Yıkılır an gelir
Mabet diye sarıldığın kubbe
Saçlarında toz kümeleri
Bir de yağmur vurunca üzerine, ıslak

Çamurlaşır kirpiklerin
Bakamazsın öyle,
Tekil zamanlar kalır
Çay demi gözlerinde

Büyütemezsin
İçindeki çocuğu
Cüce hayaller yüklenirsin
Şarkılarını susturup

Mızrabını kırar
Ladin saplı ud
Parmaklarını öksüzleştirirsin
Hüzün akşamlarında


Kimliksiz
Öyküler yazarsın
Çalakalem
Öznesi
Bitik

Firari akşamların
Köhne meyhanelerinde
Papazkarasına sararsın umudu

Başıbozuk
Adımlar bırakırsın şehrin sokaklarına
Sokak itleri salınır peşinden

Yitip gidersin
Kendini yok edip
Gölgeni kaybedersin
Minare kandillerinde...