Yitmiş Gece, Bezmiş Umutlar...

Utanır mı güneş,
Yalınlığını sardığı evrende?
Utanır mı ay,
Çirkinlikleri örttüğü gecede?
Bir ah çeksem
Duyar mı Haşim(*) sesimi?
Ay yalancı değil ki
Gecenin süslü perçemi...

Beni sarar yalnızlığım
Boğazımda umarsız bir düğüm
Kurmaya çalıştığım hayalin susuz
Ben dünden bitap yarına huzursuz

Utanır mı gözyaşlarım,
Ayaza boğulmuş düşselin kırıklığında?
Utanır mı aşk
Bencilliğin armağanlığında?
Uzanıp bir yıldız tutsam
Diğerleri alınıp atar mı kendini dağlara?

Fener alayı gökyüzünün Samanyolu
Ufukta denizle öpüşmekte...
Bir garip beste ezgisi dudaklarımda
Hüzün sarıyor belli belirsiz
Bir ürperti taşıyor sorulardan
Kim ki bu karşı koyan?
Yok, çok zor
Geceye katışıksız vedasını saklamak
Ağa tutulmuş çırpınan balığın suya hasretinde...

Yitirilmiş gecede
Aya dizdim sorularımı
Ne çare ki bilinmeze
Bezdirmişsin tüm umutlarımı...

22 Mayıs 1997- 01 Şubat 2009

(*) Ahmet Haşim