Yok

yalnızıyız bu koca ve köhne şehrin
üstümüzü buluttan başka saran yok
biz kendi bakışlarımızda eskidik
sözlerini sürüp yokuşlarda yoran yok


inanmadık aşka meğer aşk var imiş
savuran özümüzden esen rüzgar imiş
bize engel kendi ördüğümüz duvar imiş
dönüp baktık anılardan kalan yok