Yok Artık

Yok artık
Ölecekmiymişim sen olmasan?
Hikaye...
yalan...
bak tren vagonları gibi
Açan begonyaların renk ahenk yapraklarının soluşu gibi
Dokunamadığın yüzlerin soluşu gibi
Akıyor zaman!
Bak işte...
Hepsi yalan!
Yalan seni sevdiğim...
Yalan gündüz düşlerinde kıskıvrak yakalanmam
An be an izliyor bizi Tanrım!
O sonsuz beyazlıktan...



İnanmışsam
Aldanmışım
Sevmişsem
Sevilmemişim belki...
Hiç kin geçmemiş ne kalbimden ne gerçek/ten
Ben öyle başıboş gezen
Beyaz yeleleriyle rüzgarla dans eden bir taysı umut içinde
Geçmişim mısralarınızdan...

Ölürsem ağlamasın kimse...
Okunsun şiirlerim damıtılmış rafine hüzünlerin gölgesinde
Satırbaşlarında
Köşebaşlarında

Fondip kadehlerin belirsiz ışığında,
Uğuldasın gün
Işıldasın gelecek
Nasılsa ben olmasam da
Devam edecek gerçek!



Rüyalara dalasınız
"Bu hayat çok zor YONCA
Çünkü İNSANLAR YILLAR BOYUNCA
HİÇ SORU SORMADAN DURUR"
şarkısının altında parlasın Bülent Ortaçgil'in alnı!
kalbi hiç sızlamasın...
Bildiğimizi söylemişti apaçık!
İşte apaçık gün!
Vurun boynumu
İşte önünüzde ömrüm!


Düne borcum kalmadı
Gelecekten alacaklı
Veda ediyorum bugüne....
Hoşçakal denmeli yine de Tanrı'ya
Hoşçakal Tanrım....
Hoşçakal...
Affet beni yalnızlığımda....



12 Mart 2011 sinop