Yok Artık Gülüşün

Garip bir raslantıydı
Kimi kader der bir bakıma
Tanıdığımda seni
Hiç olmazsa gülümsemen eşlik ederdi
Masum yüz ifadene

Şimdi baktığımda sana
Sana yakışanı
Sanki yaşadıklarına
Hatıra niyetine
Hediye etmiş gibisin
Kalmamış sende gülüşün

Arka mahalle ıssızlığında
El değmemiş bir güzellik
Yakutların zerafeti üstünde
İnci niyetine temaşa ederdin
Sana yakışanı
Gülümsemeni...

Kalmamış artık sende
Gülüşün
Galiba haklı çıktım demek
Zorlar beni yalnızlığın ilk evresinde

Lafımı esirgemedim senden
Hafif nasihat kokan gerçekleride
Çocukluğun esiriydin çünkü sen
Kopamadın bir türlü
Geçmişinden
Bakıyorumdan haklı çıktım
Sanki...

Yok artık eski gülüşün
Kırdılar seni
Üzdüler belki
Bırakmamışlar sana yakışanı sende
Melekleri kıskandıran tatlılığında
Mutlu olmayı çok görmüşler
Pamuk şekere...

Kalmamış eski gülüşün
Kırmışlar seni
Hissedip dertlenirim
Birde bunun için
Ne yapayım...