Yok Gidemezsin

Sızılarda bir bekleyişti bu
Issızlıklarda ansızın , korlara dönüşen
Sonra derin yürek yolculuklarında ıslanan
O bilinmedik duygu kıvılcımları ...

Ah!.... Gitmek mi dedin
Hani , pus kırığı batışlarına dönüşen hisler
Usulca , değip de yakan melodiler
Anlatılamaz hani ... söylenemez ya bir türlü
Ya , bir şarkının kucağından seslenilen
Ya da , bir rüzgarla salıverilen vuruşlar
Sihirlerin endazesinde ...
Kıvılcımlarla bezenmiş o son susuşlar
Yok olmaz ...

Anlatamam ... yok anlatamam
Nasıl desem ki , sana gidemezsin
Şarkıların , en yakıcısını döşerim yollarına
Şiirlerin , en siyahını yazarım akşamlarına
Kabus sabahları takarım peşine , kaybolursun
Nefes duraklarını bulamazsın
O , en karanlık yokoluşlarda ...
Nasıl derim ki sana , gidemezsin ...
Nasıl derim ...

Yok olmaz ...
Bestenigar kıvamı ateşleri yaşamak
Baharın , ölümüne ağlamak
Kifayetsiz kelimelere , delice sarılmak
Umutların yitiğinde , bir gece ...
Yok olmak ha ...
Olmaz ...

Desem ki ...
Desem ki , hadi gel sustur beni
Tutukla , sözcüklerimi
Hapset zindanlara , en güzel düşlerimi
Sonra da , geçip karşıma seyret küllerimi
Yok olmaz ...

Olmaz ki ama ...
Bu kadar uzaktan , bana seslenemezsin ...
Ben ... ben burda böyleyken ...
Gidemezsin ...

YOK ... YOK SEN BENDEN
GİDEMEZSİN ... GİDEMEZSİN !...