Yok İşte Öyle Kahraman

bir umutla çarpar kalbim,
umudun fukarası gerçeklerimde...
tene kan değer, vurulurum gözlerinden,
bir titreyişle ölürüm oracıkta...
kırk katıra bağlanır hayallerim,
kırk satırla doğranır yeniden...


bilirim lime lime olurum düşerim düşlerime,
"Nardaniye Hanım"ı ararım dağlarımda...
camdan tabutlarda taşınır aşk...
"Ütelek" kızın rüyalarındaki "bey" olmak istedim hep,
azimli sabırlı ve sonunda muradına eren...


yokmuşluğuna düştüm varmışlıkların,
cadını küpüne çoktan binmiş,
bütün sevdaları kafdağına kaçırmış o gece,
yok işte bir kahraman,
kansa kan, cansa can,
yürekse yürek deyip
dağlar taşlar aşacak,
köprüler kervanlar geçecek...


kurdun önünden otu,
öküzün önünden eti alıp,
herkese hakkettiğini verecek,
bir kahraman yok artık düşlerimde...
herkes üvey anne rolünde...


mutlu sonlar yeryüzünde olmaz oldu,
ihanete uğrarım, gökten ayva düşer kalbime,
ayvayı yerim işte tüm benliğimle.
ahı gider vahı kalır düşlerinin...
bir masal daha kaybolur yeryüzünden...

ben gerçek sevdayı çoktan buldum,
"adı yok" köyünün "aslı yok" mahallesinde,
gelirken getireyim dedim tüm gücümle,
yolda kurbağaları gördüm,
bana vırrak vırrak dedi,
bende bıraktım işte oracıkta...


"Masallarını ve aşklarını kaybeden herkese gelsin bu şiir"