Yok Olduk

nasıl alıştırdın kendini?

delicesine esen rüzgar,

suları çekilen deniz,

kurumak üzere olan ağaca benzettiğin aşka.

o zaman herşey başkaydı değil mi?

ağaç yemyeşildi

esende meltemdi fırtına değildi

hayallerin başkaydı

o başkaydı

sen! sende başkaydın

şimdi bu yaralara hangi merhem ilaç olabilir ki ,

hangi söz unuttura bilir ki söylenen sözleri ,

ne geri getirebilir geçen zamanı?

rüyadaydın kabus görerek uyandın .

gül diyarında sadece dikenler kaldı,

sevgi gezenini hüzün kapladı
,
biz kelimesi ikiye ayrıldı .

gökyüzümüzü dumanlar sardı.

gözden uzak gönülden ırak olduk.

tamamlayamadık inandığımızı sandığımız masalı.

hüzün bahçesinde güz mevsimi olduk..

kışa döndük bahara ulaşamadık,

ağlattık sevdayı güldürdük ayrılığı

ve yok olduk hiç olduk...