Yok Olup

Yok, olup, tükenir bir gün insan
Bir gün bitiyor, beni de bitirdi zaman
Bilmem gönüller ne arar, be bekler,
İnsanlık bilmem ne ister dünyadan..

Dünya tane gösterdi, demet verdi acıyı,
İçerde yanıp kor oldu tüttürmedi bacayı,
Anlayamadan geldi geçti ömür seyyahı,
Kalacak yerini bulamadı, kaybetti hancıyı..

Acıları derman olmak için merhem ister,
Hepsi unutulur bunlarda zamanla geçer,
Hançerle vurulmuş yürekler kan ağlar,
İstesen de, istesen de bunlar geçer gider..

Enjekte edilmiş elem dolmuş hücrelere,
Mühür olmuş söylemiyor değmiyor dillere,
Nefesler tutulup, özlemleri feryat eder,
Yanında bulamayınca boşa bırakılır ellere..

Bir ince melodi çalar, duyulur uzaktan
Düşüceler kaybolur ömür yok olmadan
Geçmiş geri kaldı, yaşanan ise şu an
Yaşayıp gidiyoruz, dünyada yok olmadan..

Öyle anladım ki böyle geçecek dünya,
Bir gün Azrail uğrayıp çalınca kapıya,
Ölüm haktır, son kararı vurun boynuma
Yaratan sabırlar versin arkada yaşayana..