Yok Yazma

Yok beyim
Ben şehir hikâyesi değilim,

Kader
Alnıma o metruk evin bacasından tüten
İs rengi


Umut?
Onu şeytan içti
Bir yudumda
Gece yarısı dansında, fondip


Zıbındayken soyundum
Yaşamın gözbebeklerinden

Kan rengiydi beşiğe ilişen nazar boncuğum
Şekersiz loğusa şerbetinde sunuldum

Böyle doğdum
Hiç giyinmeden baharı
Mevsimleri bilmem
Sadece hazan düşer arada soyarken beni bir adım daha.


Baksana
Çıplağım hala
Doğum sancılarından kalan zamanda

İlişme omuzlarıma, yorulursun
Üşümem korkma
Zemheriler sömürdüm
Anamın memesinden.



Yok yazma
Ben şehir hikâyesi değilim

Yekün, bir sayfa
Lacivert parşömenim.



Hayal?

Hayal
Çölde serap beyim
Ama ben bedevi değilim

Bırak gideyim
Şu akşama bir çentik daha çizeyim...