Yokluğa Direniş

Şans aradım aşka varmaya, dilencilikten vazgeçtim artık.
Tesadüflere rastlama inancı ile az da olsa nefes aldım..
Ha geldin, ha geleceksinlere bağladım umutlarımı.
Derin derin üflerken içimdeki sonrasız sıkıntıları,
boğulurcasına hayaline dalıyorum en kırılgan hislerimle..
Bir özür beklemiyorum hayatıma geç girişine, erken gidişine.
Her baktığım yüzden parçalar alıp seni yaratmaya çalışırken
içimin hala seninle dolu olduğunu yeni yeni farkediyorum,
bunca yenilgiden sonra bile içimde daldırdığım ellerime takılıyorsun..
Yıkıp gittiğin sevdadan şehrimin kalıntıları takılıyor düşlerime..
Üşümeye ve ısınmaya çalışmıyorum bedenimde saklı kaldığım zamanlarda;
çünkü bilmiyorum teninin hangi sıcaklıkta barındığını
ve hangi sıcaklığın sıcaklığını ipeksi teninde paylaştığını..
Sen olmaya çalışmadan mimiklerin yerleşiveriyor yüzüme
bana yakışmasalar bile, hala olduğum gibi kalarak..
Nerede hata yapmışımdır acaba diye düşünürken kayboluyor şuurum..
Sevmeyi mi bilmiyordum, sevilmeyi mi beceremiyordum.
Yoksa, yokluğunda bile seni böyle sevmemin
işe yaramadığını mı farkediyorum..
Kalpsizliğ(in)e direniyorum şiir yüzlü..
Yokluğuna direniyorum..