Yokluğu Yaşıyorum

fakirlerden fakirim,gönülden,fakir,
beni gördüler bu insanlar hakir,
kalbimde besledim aşkımı şakir,
bu durumu anlayan olmadı lakin.

esti başımızdan bir süre kavak yelleri,
gençliğin etkisiyle görmezdi gözlerim,
tatlı bülbül,sesiydi ozamanda dilleri,
bir başka esiyordu gurbetin yelleri.

ne arıyan kaldı şimdi ne özleyen bizleri,
uzaklara uzandı gönlümün,seferleri,
büyüttük besledik o tifil neferleri,
fırtınaya dönüştü,eski seher yelleri.

bir garip,gönüldeyiz,sır oldu aşkımız,
ne çalan var,ne seslenen tıkırdamaz kapımız,
gidipte hiç kimseye dert yanmaz,yapımız,
ağlayan gözlerimiz,yaş döker didarımız,

yokluğa aldırmayız,içimizde saklarız,
bazen,gönül koyarak,dostlara duraklarız,
yaradana şükredip,kalanı kucaklarız,
yıllar geçsede aradan dostluğu unutmayız.