Yokluğun

Yine sensizlikle hoş geldin dediğim bir sabah...
Hayalin, düşlerim yine vuruyor uykularıma...
Pişmanlıklarım gözlerimi kapattırmıyor.
Hatalarım ve hatalarımın sonucu oluşan olaylar,
Canımı yakıyor...
Çözüm aramadığım bir saniyem bile yok.
Sıkışıp kaldığım dört duvar içinde,
Yalnızım...

Sesini duyduktan sonra uyumayı özledim.
Benden önce uyuduğunda,
Karşılık beklemeden;
Mesaj atmayı özledim...
Telefonu elime alıp mesaj yazmaya her kalkışımda;
Boğazıma düğümlenip kalan kelimelerimle,
Kuramadığım cümlelerim var...
Söylemek isteyip de söyleyemediğim sevgim...
Gün geçtikçe kanatıyor...
Bazen tutamıyorum gözyaşlarımı,
Yavaş yavaş süzülüp ıslatıyorlar yanaklarımı...
Düşünmeden duramıyorum.

Hatalarım hep karşımda...
Benimse senin karşına çıkmaya cesaretim yok...
Susuyorum sadece,
Anlatmak istediğim o kadar şey varken;
Yutkunuyorum cümlelerimi...
Oysa öyle çok istedim ki beni affetmeni...
Hatta bunları hiç yaşamamış olmayı.
En önemlisi seni hayal kırıklığına uğratmamış olmayı isterdim...
Ama oldu işte,
Engel olamadım...
Cezamı çekiyorum,
Hak ettim biliyorum
Ve kaybettim...

Ne çok koyuyor sensiz olmak bilemezsin...
Gözüm hep telefonda sabahları...
Acaba diyorum, acaba arar mı?
Mesaj atsam cevap gelir mi?
Korkuyorum cevaplarından,
Canımı daha çok yakıyorlar...

Bak yine bir sabah,
Ve ben yine uyuyamıyorum...
Yine canım çok acıyor...
Anlatmak istediğim birçok şey var ve ben,
Yine susuyorum...

Bugünde tutamadım kendimi,
Düşünmeden edemedim...
Boğazımda düğümlenen kelimelerimle,
Kuramadığım cümlelerim var yine...

Seni seviyorum demek istiyorum...
Çok özledim demek istiyorum...
Hayallerimi paylaşmak istiyorum da,
Yapamıyorum...
İçime oturuyorlar birer birer...
Canımı acıtıyorlar tek tek...
Yine aynı sonla karşılaşıyorum...

Gün geçtikçe,
Yavaş yavaş eriyip tükenen umutlarım var artık...
Geçmek bilmeyen,
Ama hep aynı saat ve dakikalardan oluşan bolca zamanım var...
Her denk gelişimde yüzüme gelen gülüşmeyişimle,
Uzaklara dalıp giden gözlerim var...

Bak saat yine 07:07...
Zaman seni yaşatıyor her haliyle...
Kaybolup gidiyorum benliğimde...
Sana karışıyorum saniye saniye,
Her zerrem seni hissediyor sakince...

Saat 07:08 oluyor birden;
Ve ben bir türlü yıkamadığım duvarına çarpıyorum...
Canım acıyor yine...

Bir düş kırıklığım daha var artık yüreğimde...

Güneş,
Daha hızlı yükselmeye başladıkça ben fark ediyorum...
Sen yoksun...
Düşlerim yok,
Sesin yok,
Ve en önemlisi...
Sevgin,
O dolu dolu hissettiğim sıcaklığın yok...

Gözlerim kapanıyor,
Dakikalık hayalimin verdiği acıdan yorgun düşerek...
Yine hatalarım ve ben başbaşayız düşüncelerimde.
Dur diyemediğim asıl işkence şimdi başlıyor...
Senli rüyalarım yok ya uyuduğumda...
En çok bu koyuyor...

Sadece koca bir boşluk bana kalan,
Senden geriye...
Birde yalnızlık benimle...