Yokluğun Çokluğunu Duyumsarken

bir buz kütlesi gibi kahkahayla eriyip duruyor dünya ki hani kabuğunu soğutamayandı bir zaman..

demiştim; şimdi bunlar ne zaman ıslanacak olsa balçık damlayacak kollarından

çünkü yok artık yok ne kadar k a d a r yok insan..

Şiirin ayak sesi imgelerinin çağıltısından belli... Günün incisine selam.

hissederek düşündürdü.

çok güzeldi

sevgiler.

yakasını kaldırıp ceketimizin kaçalım ve biz uzak ovalara serelim çadırlarımızı gelirse birtek dostlar gelsindi..,

Nehir yatağını bulsun şair tebrikler kaleme selamlarım

Yolu görsek de manzaraya çiçekler dikmek elimizde. Sen hep kelimelerinle umut ek sevgili şair.

Güzeldi yine. Düşündürendi. Sorgulatan. Aratan.

Tebriklerim çok sevgili Mehmet...

Ne yazık ki doğru🙂

Öyle olacak ki kaçacak bir yer dahi olmayacak..

Geleceğin gözler önüne serilişi olmuş sanki..

Yüreğinize sağlık..