Yokluğun Değdi Kalbime

Bir bahar sabahı gibi sevmiştim seni
Ya da bir yaz akşamı
Ilık bir rüzgâr ruhuma değer gibi
Açar gibi dünyanın tüm çiçekleri
Sonra
Karlar yağdı üstüme o günden sonra
Buz sıcağı hüzünler karşıma dikildi
Vakit o vakit
Apansız bir yağmur koktu ellerim
En tanıdık seslere sarılsa da
Sokakları yiyip bitirdi sessizlik
Kayıp adreslerde üşüyor içim şimdi
Gidenler anlamaz
Anlamaz gidenler
Nasıl bir histir yaşanan
Nasıl bir hissizlik
Bu geçmek bilmez ağrıyı sen bıraktın kapıma
Sen bıraktın pencereme uykusuz geceleri
Uzayan bir yalnızlığı seviyorsa gözlerim artık
Ve durmadan karanlığa masal okuyorsa
Mutlu ol zaferinle ,mutlu ol sevgili
Sevinmek için durma gayrı
Nasıl olsa gökyüzün ayrı
Kanadından vurmuşken sana doğru uçan kuşu
Dokunur mu kalbine hiç
Yüzündeki maviliğin kayboluşu
Dokunur mu söyle
Canından can kopuşu...

5 Nisan 2016