Yokluğun Kayıp

Düğmelerini söktü ay
Gece çırılçıplak
Sen kayıpsın, bakışların kayıp
Karanlık, katran yollar karanlık
Kokun kaldı geriye avunmalık...

Zifiri yalnızlığa gömülüyor hıçkırıklar
Ana rahminden yeni çıkmış tay gibi
Çırılçıplak gece
Yokluğun kayıp, sen kayıpsın
Beyaz, bütün umutlar beyaz
Mutluluk arkanda kalır mı hiç, ayıpsın
O da gitti siyahın peşine...

Düğmelerini bir bir yerden topluyorum Ay'ın
Gecenin göğsüne asıyorum gündüz kaftanı
Uzun, gittiğin yollar çok uzun
Işık umutlarıma taze dokunur
Gözlerim ufukta takılır kalır
Kış gelir senden sonra kış
Kar taneleri karaya bürünür
Kömür yağar üzerime
Hani şu özlediğim kömür gözlerin...