Yokluğun Sensizlik Çalıyor

gitme..!
el verirken yüreğinide ver
sence yetmez mi?
yok

ruhun nerde sorma
kalmasını bildiği yerden ayrılmaz
görünmese kaybolmaz
sevdiğine emin ol

gel
üstümüze doğan aydınlıklar
sen varken ışıklanır her yanım
yoksan karanlık günlerim
hasret ayrılık olmasın

ölümler gitsin uzağa
sen kal yanımda
özlemler yollara düşerken
hasretin içimde kaldı

gürbet acıtır içim kar soğuk
her an beklerim
yokluğun sensizlik çalıyor
hasret çoğalır yollar uzar

sen efkarına duygularını sar
eserken
içtiğim sigaramın dumanı gibi
tüterdi ruhum
sana olan düşkünlüğüm

o an
yine bir türküyle başlar içimdeki senliklere
içimi saran sessizliğin dolanır
gördüğüm güzele..

sonrası havası güzel günün
anlatılacakları yıldızlara
bir akşam üstü seslendim
şimdi nerdeyimi s/ayıklarken
sakın ağlama

içimdeki esen rüzgarı
sakın ola sevmeye kalkma
ve gözyaşı dökme
dertlerini unutup bana k/almayasın

sakın ha...
sevdiğine gelinceye kadar kuruntuları at
güzel umutlarını elinde yoğur
sonra
seninle birlikte onları dertlerimizin içine atalım

birlikte gözyaşımızla unutalım
yaşamaya daha vakit varken
hayatın boşluğuna kapılmadan
kendini uçurumlardan sakın

cesaret dirençli ruhla
hayat denen kavgada
ölsekte..
ölümsüz sevdayla ölelim.

_yokluğun sensizlik çalıyor

02 Eylül*11