Yokluğun Yokluğum

Bir savaştan daha mı yenik ayrılıyorum,
Bir savaştan daha mı mağlup
Ve bir savaş daha mı bitti
Ve bitirdi beni
Ve bu savaş daha ne kadar bitirebilirdi ki beni,
Bitmiş beni, kendini bulamayan beni
Ve sensiz beni,
Daha ne kadar bitirebilir ki,
Hiç olmayan birini...

Kışa alıştı gönlüm,
Sevmese de, istemese de alıştı
Ama hani demiştim ya,
Alışırım belki ama unutmam asla
Ve ağlarım, üzülürüm ve isyan ederim
Ve kızarım kendi kendime
Ama çok koymaz bu bana,
Alışığım ben kara kışa, fırtınaya

Bir savaş daha başladı ve bitti
Ve ben bir kez daha öldüm,
Zaten bin kez ölmüştüm
Ve zaten her gün bin kez ölüyordum yokluğunda,
Bir kez daha öldüm beni vurduğunda,
Beni sensiz bıraktığında,
Beni unuttuğunda
Ve hep ölüyorum,
Seni her hatırladığımda...