Yokluğun Zor Gelir

Heyecanlanmayı unutmuştum
sevilmeyi de unutmuştum
sevildiğimi biliyordum ama
sevgiyi hissetmeyi unutmuştum
yalnızdım
yıkıktım
pes etmiştim
bırakmıştım günleri geceleri kovalamayı
ıssız bir kalabalığım vardı
iki kişilik
bir ben bir de benim bildiğim tek şey
yalnızlık

Biz ikimizdik işte
tek sohbet arkadaşım sırdaşım yalnızlığım dı
çok geceler tükettik onunla kül tablalarında
ben ağladım o gözyaşlarımı sildi
ben düştüm o elimden tuttu kaldırdı beni
ben hırçındım o sustu katlandı bana
çok kırık dökük yaşadım
hep efkarı boynuma yağlı urgan yaptım
bir soluk da geçirdim ilmeği boynuma
her gecenin sonunda astım kendimi
güneşe astım hayallerimi
kurudu hepsi
güneşi vardı
vardı da suyu gecelere sakladığım göz yaşlarım dı
kurudu eteklerime düştü bir bir hayallerim

Neden merhaba dedim sana, ne söyleyip
ne sordum bilmiyorum
hatırlamıyorum
önemi de yok zaten artık
umursamıyorum
farkında değilim değildim
nasıl bir adamdın sen
ben kaçtım
sustum
korktum
utandım
ürktüm
saklandım
peşimden geldin
kapıların arkasında hep yalnızım zannettiğim anlarda
yanımda oldun
konuştun sessizliğimle
suskunluğuma özne yüklem oldun
korkularımın korkusu sığınağımdın
ürktüm durdun ama gitmedin
bekledin sabırlıydın
saklandım adam
saklandım ama
herkesten kendimden saklandım da
bir sana gizli kalamadım
bir senden kaçamadım
bütün sokaklarım çıkmazdı
bütün yollarım hayata sapa kaldı
bütün şarkılarım da es verdik
hıçkırıklarıma yakalandık
zamanı durdurduk
ben yalnızlığım biz
eskiden kimsesiz sokak çocukları gibiydim
kalbimin köprü altı unutulmuşlukları vardı

Şimdi ölesiye alıştım
yokluğun zor gelir sakın gitme
gidip de derdime dert ekleme
...



13 Kasım 2013