Yokluğuna Hasret K/özlüyorum

Bir çoban gibi
dağ başında düşlerimle baş başa
koyunlar meleşirken elimde kaval sesiyle etrafı inliyorum

sen duyuyorsan
inleyen bu sesin güzelliğine
gelirmisin
yoksa
seyrine dalıp gidermisin

çok geçmeden bir sevdaya kapılıp uçuyorsun
gittiğin yerleri orman yangınları sarmış
sönen alevlerin isi bozkıra çevirmiş
yüreğimin esen rüzgarları çöle dönmüş

sarhoş eder seni gönüle çalan sızılarım
uzak diyarlara mesken kurdukça
gönül bahçesi gülüşünle b/akar yüreğimin s/eli

bir sevda ki
sevdadan öte bir düş görüyorum
umuda giden yollar döşeli
köşeli kavşak kaldırımlarına çıkan
çıkmaz sokaklar
yıldız yanar yüreğimin ateşiyle

susadım sana doymaz bir zamansız günlere
gel gör ki
pınara gelişin bir tas su içişinle
seyrine doymadım gidişinle gönül
sana bakan gözlerimin şevki
suların berraklığı kadar güneşinle ısınıyor aşkın gözyaşı

baktıkça deniz içinde bir gemiye karaya yanaştı
ben kaptan sen son yolcuydun
yalnız bir yolcu biner bir ömüre inat
ölüm gelse de
yokluğuna
eller görsün gözüm üstüne
alevinle içimde yanarım seni sevdiğim

sen beni benden çok sevdiysen
ben seni dünyalar kadar severim
sen ruhunla sevsen
ben g/özüm kadar sevdamın sularında yüzerim

bir ömüre uzayan yollarda
beklerim seni hiç yorulmadan
gözlerine bakmak için yaşamın kollarına kalırım
sensizliğinle ölüm ancak ayırır
sana b/akan unutulmayan anılarda

unutulmayan gönül defterimin adı sayarım
sevdam beni alıyor kollarına
gözlerime bakıyorum
yokluğuna hasret közlüyorum

sen beni nasıl sevdiğini gözlerime dokuyorum
zamansız günlerin aşkına bir hayat okuyorum

22*12*13*Karataş*