Yokluğuna Kanayan Her Gecede Ölürüm Ben

Kızılca kıyamet kopuyor yüreğimde
Buzdan alevler sarmış her y/anımı
Bir yüreğin yıkımından,gelirse gelsin ölüm
İyisi mi, sukût içinde patlasın volkanlar
Uçsuz bucaksız denizlerde yol alacaktık
Tükendim dirhem, dirhem
Hiç anlamadın ki zaten,
Dalgalandır dın suları hırçın estirdin rüzgârı

Zemheri-kara kış geldi ilk baharı ma
Hasretini yükledim serçelerin kanadına
Bir kıyamettir koptu sensiz gelmeyen vuslatsız zamanlarıma
Ey sevgili,senin özlemin çöktü zavallı gönlüme
Bu nasıl bir suskunluk,sanki gök kubbe çöktü bahtsız başıma

Bir sana ulaşmıyor feryadım,kendine ve bana yaptığın zulme Tanrım şahit olacaktır elbet
Sahile gittim bu sabah dolaştım el ele gezdiğimiz rıhtımı
Kalakaldım öylece,neden sonra fark ettim ki,iki damla göz yaşım süzüldü yanaklarıma
Bak,
Tükendim yittim en sonunda,mühürler vurdum sol yanıma
Yoldum güneşimi,can sen gideli mavilere küstüm
Yas'ımı kimseyi ortak etmem,yanarım dumanın külün ben olurum

Fâni ömrüme ömür katamam,tek bir hatırana kıyamam
Karanlık dehlizlerde ışık/sızım,açmayan gülleri mi sevdamı bana geri ver
Bu gönül düşe kalkar da öğrenir alır nasibini musallâ taşında
Mezarımı ziyaret edecek gücün kalır mı?



//Suskun kaldı yüreğim, ölümüne severken//