Yokluğuna Sığındığım

Kendi kendime serzenişlerim ne tuhaf?

Herkes gitti, kaçtı,göçtü vedasına
Ben gidemem ki yokluğuna
Aslında ıstırabıdır dilimin ucuna
Amma bir türlü söyleyemem!.

Varlığımın yorgun fısıltısı!
Ne seninle-ne sensiz
Bunlar yokluğuna nazarı
Yarını bilen gafletin tabiri.

Ne zaman anladım misafirimdir
Umuda bir albeni yüklerim.
Salasınla uykulardan uyandırmayasın
Yerle yeksan olurum
Gözyaşıyla kandiller yakarım
Üstelik bütününü hayal edemezken
Ellerimde kalır yüreğimin buzulları
Yakasım gelir işte o an kör perdeleri.

'Oysa o tutacaktı ellerimi!', derim
Kapılarında kanadı kırık göğün...

Görüyorsun yarınlar birikmiş
Nereye saklansa adımlarım
Eskisi gibi değil cocuk yanlarım
Noktayı koymuş düşüşlerim
Sonunu bilmediğim bir masal
Üstünü örtsem mecnun kalır bulutlarım

Varsayılarak tasarlanmış olmalı
İçinde 'sevmek ve iyilik' kavramları
Ya zayıflık ve başarısızlık?

Yanaştıkça dipsiz kuyularım
Her hücremin dört yanı korkutur
Sanki kullanıma sunulmuş
Demanslı bir hastaya benzetirim
Katmerleşen ar,namus,edebimse
Karşılaştırılamaz
'Dokunulamaz'

Ben dedikçe!
Tesellisi boş cümle yangınlarım

Ben...

Halbuki sahiplendikçe
Onun gölgesi...
Cesaretim sus
Öyle yoruldum ki!

Göze alamadığım
Meydan okuyamadığım
Kontrolsüzlüğünde çırpınışlarım
Bu aldırışsız aklımı alıp alıp çıkarısım var
Ya umursamazsa vedası dudaklarım?

Anlaşılan bu hayatın vuruşları
Korkak kalbimin talan edilişleri

Daha değil...
Bile bile zamanı erteliyorum
Değişecekse aklıma düşenler
Öğretme ne olur
Zaten yaşıyorum yokluğuna binlerce ilticayı!