Yokluğuna Vuruldum

Gül insana nasıl gözükür bilir misin?
Kokusu nasıl ferahlatır bilir misin?
Koparmaya nasıl kıyılmaz bilir misin sen?
İşte bende seni gül misali böyle sevmişim...

Değer verdim sevdim seni, benzersiz kıldım
Ama nedense kurudun, parçalandın, kayboldun dalından
Bir gün ansızın yokluğuna vuruldum
Baktım kaldım ne yapacağımı şaşırdım, yine ağladım ağladım...

Hüzün ve sensizlik beni öyle bir anlattı ki bilemedim
Daldım rüyalara sensiz gidemedim
Duymadın sessiz çığlıklarımı bağırdım
Geçmişte ki acımasıza baktım kaldım

Gölgen düştü üstüme anlamadım
Işıkları yaktım yok edemedim
Kuşlar gibi uzaklara uçup gidemedim
Ve sen saplandın yüreğimin derinliklerine sanki hapis oldun

Git de diyemedim kal da diyemedim senin varlığına
Bir bahar bekleyişine girdim yeniden yeşermeye
Sonbahar bizden geçti demeye
Ama bil ki senin olmadığın bir yerde yeniden filizlenmeye