Yokluğunda

Rüzgar gibi vurdu yüzüme
Tüm çıplaklığıyla gerçekler
Oysa gün gün ekilmiştin içime
Yüreğim sensizliği nasıl seçer

Yarınımdan umutsuzum
Gün geçtikçe azalıyorum
Sensiz geçen bir anı bile
Ben yaşanmış saymıyorum

Hani kocaman bir sevgiydi
İlk yokuşta tökezledi
Bahçemde esen seher yelleri
Gene odama sensizliği üfledi

Dalga dalga çoğalıyor
Yüreğimin yalnızlığı
Ve her seferinde vuruyor
Bu kaderimin bahtsızlığı

Eğer mesafe bir çözümse
Topladım tası tarağı gidiyorum
Yokluğun bedenime zulümse
Sensiz zulüm çekiyorum

Yunus Emre Kayabaşı