Yokluğunda

ben sensiz gecelerimde boğdum
seni benden alan gündüzleri
gittiğin günden beri
görmedim bir daha gündüzleri

gök yüzünü bile gece seyrettim
en güzel yıldızına verdim ismini
ayın çehresine yerleştirdim hayalini
sokak lambalarında seyrettim gözlerini
onlarla avuttum kendimi

seni sensiz sevmeyi öğretti bana
onun için belkide çok sevdim geceyi
hüznümü paylaştım karanlık kuytularında
seni haykırdım karanlık sokaklarında

umut topladım kağıt toplayan çocuğun bakışlarından
şarabımı paylaştım
gecenin tüm yanlızlarıyla
gecenin orta yerine haykırdım ismini

ikimizde aynıydık gece ve ben
gece sessizliğini anlatırdı
ben sensizliğimi
gece kendi karanlığında
ben sensiz karanlığımda
yaren olduk birbirimize yokluğunda
nasıl sevmemki geceyi