Yokluğunda Yetim Ellerim

Gülüslerinde avutuyorum sensizligini,
Seni hatırlıyorum o beyaz sayfaların yalnız satırlarında,
Nereye baksam seni anlatacak bir cok kelime var oysa ki!
Varlıgını yasamak,
Unutmak kadar cok zor oysa ki,
Ellerim sensizlige hasret oysa ki,
Her ellerimi uzatısımda,bosluktu tuttugum yalnızlıktı.
Karanlınga atıyordum her seferinde,
Tıpkı beni sen yanlızlıga attıgın gibi.
Seninle yasamak en guzel olan sey nedir bılıyor musun?
Seni dusundugum anlar.
Senin beni düsündügün anı anladıgımda benı mutlu eden,
Yasama baglayan bir sozcuk biliyor musun?
Sensizligi sevdim.
Cünkü onların icinde sen de varsın.
Uzakda olusların seni daha cok sever hala getirdi.
Elllerim daha bir uzak attı ellerine,
Ama yakındı hep hayalini tutmak,
Avutmak kendimi gülüslerinle,resminle,
Bos anlamsız hayaline bakmaktı belki de.
Sensiz olmuyor anladım ki tek sensin.
Karanlıgıma ısık olan bir gülüsün hayat verir oysa ki bana,
Bunu unutma mutlu olmanı hep istiyorum.
Ben olsam da olmasam da o masum gülüşlerin hiç sönemsin olur mu meleğim