Yokluğunu Rüzgara Bıraktım
yokluğunu rüzgara bıraktım.
beynimde,içimde ne varsa
alıp götürsün diye.
sensizliğe adım attım bugün.
seninle geçirdiğim tüm hayatıma anlamlar yükledim.
tüm anılarımı çerçevelerle süsledim.
yokluğuna isyan etmektense
senden kalanlarla yaşamayı denedim.
sensizliğe adımattım bugün.
bir yaz akşamında her taraf soğuk,üşüyorum
soğuk bir sis çöktü şu ağustos akşamında
buz kesti bedenim.
sıcaklığını özledim.
sensizliğe adım attım bugün.
tüm geçmişimiz geride kalmışken
ben sensiz ama senli yollarda yürümeye başladım.
senden kalan iki müthiş mirasım olan oğullarımla.
sensizliğe adım attım bugün.
sabahtı,sendeledim,ayağa kalkıp yürümeyi başaramadım.
baktım kalbim çok acımıştı,kanıyordu,
içimde tarifi olmayan bir acı,
sensizliğe takılı kalmaktan korktum.
sensizlikle başedebilirmiydim,bilemiyorum
ama sen başetmemi isterdin
her zamanki gibi güçlü kadının olmamı isterdin.
sensizlik burnumun ucunu sızlatırken
güçlü olabilirmiydim,bilemiyorum.
yokluğun içimi acıtıyor,
sensizim ve çaresizim
önümde kocaman bir boşluk
sanırım bunun adıda sensizlik.
sana gitme kal demeyi isterdim
çaresizlik içimi en çok acıtan
savaşmışken yenilgiye uğradık
anılarımız bu kadar kuvvetli ve yoğunken
nasıl geçer zaman sensiz
nasıl geçer günler,aylar,yıllar
ama sensizliğin ve acın o kadar tazeki düşünemiyorum
ne çok sevenin varmış anlatamam sana
herşeyinle beni sensiz bırakırken sevenlerinle avunmayı denedim.
acımı paylaşmak istedim ama yapamadım hiçbirisi benim gibi yanmazdıki
seni anlattımbugün
taşlara,boş duvarlara,denizlere
hepsi dinledi,hepsi ağladı.
içimde yanıp tutuşan bir acı,
geride güçlü olması gereken bir kadın.
kendine gel diye söylendim bir süre,
bu acıyla başetmelisin dedim.
oysa sende böyle isterdin.
elimde bu kadar senli anılarla kalakalmıştım.
nasıl güçlü olabilirdim.
birlikte yaşlansaydık,mutluluğumuz sonsuz olsaydı neleri feda etmezdim
cebimizde biraz daha anı biriktirebilseydik.
ama olmadı ne yapalım...kader.
ben bugün aklımı yokluğundan çekip,varlığının yanına koydum.
sensizliğe ağlamak yerine ,öğrendiklerimle sevindim.
uzun zuzun arkandan ağlamayı hicaz saydım.
yokluğunu rüzgara bıraktım
sensizliğe adım attım bugün.
rahat uyu yol arkadaşım.
II
Kendine gel diye söylendim bayağı, sonra gülümsedim. Yokluklara takılmaya alışmışız. Sahip olmadıklarımıza özenmekten, elimizdekilerin kıymetini bilmeyi unutmuşuz. Oysa benim elimde anılarım var!
Elbette daha güzel olurdu birlikte yaşasaydık, birlikte yaşlansaydık... Biraz daha anı biriktirseydik hatırlanacak, eskirse veya kirlenirse diğerleri diye, cebimizde biraz daha anı tutsaydık ama olmadı, ne yapalım?
Ben bugün aklımı yokluğundan çekip, varlığının yanına koydum. Sensizliğe ağlamak yerine, senden öğrendiklerime sevinmeye başladım. Sen olsan da, olmasan da yürüyecek bir ömürde, uzun uzun arkandan ağlamayı hicap saydım. Yokluğunu rüzgara bıraktım..
Candan Ünal
I
Bu şiir Candan Ünal'ın aynı adlı yazısından ç/alıntıdır.
İlgi yazı şöyledir;
Yokluğunu Rüzgara Bıraktım... Yokluğunu rüzgara bıraktım, nereye istiyorsa götürsün diye. Aklımda, elimde, dilimde kalanla idare etmeyi deneyeceğim.
Sensizliği attım sokağa bugün, seninle geçirdiklerime anlamlar yükleyip, çerçevelerle duvarlarımı süsleyeceğim. Yokluğuna isyan etmektense, senden kalanlarla keyifleneceğim.
Issız kaldı sen gidince her yan, her tarafa soğuk bir sis çöktü şu Ağustos akşamında. Neden sendelediysem salondaki o kanepenin yanında, düştüm, elim acıdı. Baktım kalbim daha çok acımıştı, kalktım.
Sensizliğe takılı kalmış aklım, bunu fark edince suratıma bir tokat çaktım. Hayat böyle mi geçecek? Kendime kızdım, hatta biraz bağırdım. Gidenin ardından yas tutacak kadar ömrüm olduğunu bana kim söyledi?