Yokluğunun Ertesi

Yokluğunun ertesi ne zordur bilemezsin,
sen en iyisi gözlerimden damlayanlara sor.
Gidişine seranattır belkide sessizliğim,
gel gör ki, içim yanan bir kor.

Kırık bir masada toplanmış duygularım,
her tümcede bir yanım acıyor.
Hani derin bir iç çekersin ya,yutkunamazsın,
işte sensizlik de yüreğime öyle batıyor.

Bakışında kayan yıldızlarım var benim,
sevdan,ilk giydiğim elbisem gibi duruyor.
Tebessüm etsede gönlüme vedalar,
her vagon ömrümden bir sen götürüyor.

Ellerim havada boşluğunu tutuyorum,
olmadığın hiçbirşey bana huzur vermiyor.
Senzizlik kelimesi bile bazen hoşuma gidiyor,
çünkü o da dudağımdan dökülürken 'sen' le başlıyor...