Yokluğunun Ertesi

Dumansız bir ateşin mekanıyım ben

İçimde aşk ve sevda yanıp tutuşur

Sen bilmesen de olur ey sevgili

Varlığın yeterli ve kafi,

Yokluğuna hiç alıştım sanma sakın

İçimde özlem bilmez tükenmek nedir

Bilsen de ne fark edecek ey sevgili

Varlığın hep oranın sahibi,

Şu üç günlük ömrüm koca bir zindan

İçimde bilemediğin kadar bağlamış karalar

Hiç bilmesen çok daha iyi ey sevgili

Varlığın güneşin bir habercisi,

Bu son bir teselli muhtemelen

İçimdeki umudu hep yaşatıp durur

Nerden bileceksin yarınları ey sevgili

Varlığın belki yokluğunun bir ertesi...

* Berlin, 11.04.2022 *

Talat Özgen