Yokluğunun Ötesi

Sustum!
Ve gecenin zehrini yudumladım çaresiz şehirlerde
Yokluğunu bulduğum bütün sokaklardan kaçtım koşar adımlarla
Ve kaçarken yitirdim ezberlediğim tüm aşk şarkılarını
Kaybettim varlığına dair yazdığım bütün mısralarımı
Bitmeyen yollarda ve geçmeyen zamanda kayboldum
Ben varlığını ararken, yokluğunda boğuldum.

Artık nerdeyim, nasılım, ne halddeyim bilmiyorum
Sana çıkmayan yolların birinde hala yolunu bekliyorum
Döktüğüm gözyaşlarımdan, hasret bitti yolunda
Gel! gel ki toprak olayım, güller açsın yolunda.

Şimdi bu şehir yalnız, şiirler öksüz ve kırılmış kanadı kuşların
Ruhumu kuşatmış yüzün, göz perdeme kazınmış bakışların.
Tut ki şimdi rüzgarlara karışmış bir zerre külsün,
Gel! gel ki karanlık gecelerin şafakları sökülsün..