Yokluk Saati

Ömrümün yarısı lak lak ile geçti
leylek gibi
Bir tospağa kadar ağır ve sakin
Bir ağustos böceği kadar da tembel
Sülük bile bulur emeceği kanı
bit bile
pire bile bilir ısıracağı adamı.
Şubat'ta çiçek açtı erikler
yavrulayacak yine kediler
mehmet harıl harıl ediyor ezber
fırından çıktı sıcacık ekmekler
bacakları üstünde duramayan adam emekler
evlat diye,oğul diye kendini yer.

Her şey uzaktı bana tıpkı yıldızlar gibi
gökyüzünün o güzelim mavisinde
karanlıklar ortasında ay içinde.
İstemem bir yudum nimet bile,
gözleri açık bir körüm ben.
İstemem sevgili yar seni bile,
bedensiz bir ademim ben.

Farzedin ki aklı başında bir adamdan olma
mukaddes bir anadan doğma
işe yaramaz bir insan gelmedi hiç dünyaya,
ne çıkar bundan ?
Farzedin ki yoktum ve olmadım hiçbir zaman
farzedin ki hem varım hem yokum
nüfus kayıtları ile adliye evraklarında
ne çıkar olmadıktan sonra bir dikili ağaç
varsın her şey uzak olsun
her şey ırak
ölüm yakın
her şey öteye
ölüm beriye...




1 Mart 1995