Yoksa Sen İstanbul Musun Sevgilim?
yoksa sen İstanbul musun sevgilim?
gözlerin sisli bir şehrin görüntüsünü andırıyor,
ardında ne olduğu görünmüyor.
belki bir yangın yeri yardım bekleyen,
belki bir ölüm günü,koca bir mezar;eşelenen..
söylesene neyin hüznü var gözlerinde
damla damla yüzünü kirleten?
yoksa sen İstanbul musun sevgilim?
kalbin sokak başı gibi,neden sessizsin?
karşına çıkacak hırsızlardan korkar gibisin,
geceyi kovalayarak,gündüzü kaçarak geçirmektesin,
sana bakan her göze nedense bir anlam yüklemektesin.
yoksa sen İstanbul musun sevgilim?
yine lodoslu başın sanki bu aralar,
dayanamıyor gücüne yemiş veren narin dallar,
arasıra toprağına düşüyor ateşten yağmurlar.
kelimelerin dudaklarına yakışmıyor;
sen gönlümle bakışmıyorsun,
yoksa sen İstanbul musun sevgilim?
oysa hiç deymemişti elin ellerime,neden böyle solgun?
sarmamıştı ki kolların sevdiğini ,neden böyle yorgun?
iki kelam etmemiştik, dillerin lal oldu,neden suskun?
bana herşeyin çok yabancıyken,elleri iyi tanıyorsun,
herkese yetecek kadar büyüksen,neden beni de içine almıyorsun?
söyle neden bana başka bir dil,başka bir şehirmişim gibi uzak duruyorsun?
sanki ben köhne bir kasaba.....
yada sevgilim yoksa sen İstanbul musun?
16.03.2010
1818
Sevgilin İstanbul'un çirkin ve acımasız yüzünü düşündürüyor sanki. Benim aklıma eski istanbul geldi. Suriçi; karanlık, dar sokaklar, binbir gizemi içinde barındıran eski, köhne, içiçe evler. Bir cinayet romanının geçtiği yerler sanki. Uzaktan bakılan herşey biraz gizemlidir aslında. Bildiğin, tanıdığın hiçbirşeyin ise gizemi yoktur. Aslında bu gizemin çoğunu insan kendi kafasında yaratır, yani onun aslında öyle bir gizemi yoktur. İstanbul'un yemyeşil tepelerinden birinde, yakomozlanmış boğaziçini sevdiğinle seyretmeni diliyorum. İstanbul ve hayat öyle güzel ki, karanlık, ara sokaklarda bir dakika dahi geçirmeye değmez. Bu arada edebi yönünü de çok beğeniyorum. Ellerine sağlık.
yüreğine kalemine sağlık gülom
çok güzel bir şiirdi
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍