Yoksullar

Yıkık dökük viranda, derme çatma odada,
Şu kış günü dert dolu, kim bilir ki kimler var?
Zenginin sırtı sağlam, aklı fikri modada,
Sıcacıktır çevresi, şeytanlar var cinler var.

Çoğundan habersiziz, gözümüz görmez bile,
Acımasız hayatta, ekmeği aşı çile,
Bağrına taş basarlar, sırrını vermez ele,
Yüzleri tebessümlü, yürekleri inler var.

Çocukları perişan, yinede hayat dolu,
Sanki kelebek gibi, yokuş olsa da yolu,
Görünüşte çok mutlu, fakat kırıktır kolu,
Yoklukta yoksullukta on binlerce binler var.

Esasında sıkıntı boylarından taşarken,
Onuruyla yaşayıp, engelleri aşarken,
Kıt kanaat fukara, mütevazı yaşarken,
Ona bile göz diken, ne hinoğlu hinler var.


İstemeyi istemez, lokmayı böler verir,
Alın teri bal şeker, emeği helal gelir,
İçinde bulunduğu hâle rıza gösterir,
Haset etmez kimseye, ne içinde kinler var.

Bakarkör mü insanlık, ya da vurdumduymaz mı?
Bunca uyuyanlardan birkaç kişi aymaz mı?
Hırsla dolu nefisler, cimrilikten caymaz mı?
Ne hallerinden sezen, ne anlayıp dinler var.