Yok/sun

Bugün gözyaşıyla buğulu bütün şiirler
Ayyuka çıkma vaktidir
Hadi uyan çehremde homurdayan keder.

Islağım;
Hatırlamıyorum heybemdekileri
Sancılı bir akşamın
Hıçkırırcasına yüreğimi tam ortasından bölen karanlığı,
Siper ediyorum göğsüme şifa niyetine yıldırımları
Yoksun,
Ardından bakılacak kadar bile, yoksun

Gün geceye dönüyor hep
Karayel geceden de kara
Vuruyor hıncını şah damarıma
Ve adını yazıyorum bütün karanlık sokaklara
Ve gölgemden gölgeler bırakıyorum yanına
Hiçbir kitap yazmıyor seni
Hiçbir şarkı söylemiyor adını
Yoksun,
Düşümde seni bulup sonra kaybedecek kadar bile yoksun

İşte ay sönüyor sonunda
Yırtılıyor seni aradığım son satır da
Silahımda son kurşun gibisin
Mataramda son yudum su
Ve yırtıyor tenimi zemherinin avazı
Olsun dayanırım buna da
Saatler dursun,
Yalnızlık kükresin yüreğimde
Yoksun,
Seni düşünüp unutmaktan korkacak kadar bile, yoksun

Şimdi gün doğsun, karanlık silinsin isterdim
Koşardım koyu mavi dehlizine denizlerin
Haykırırdım lal olmuşcasına
Açardım yelkenimi
Seni benden götüren rüzgara
Ben hep dua ederdim
Olur ya belki bir bahar sabahı sana gelirdim
Şimdi yoksun,
Yokluğuna kızıp son kurşunu yalnızlığıma sıkacak kadar bile yoksun
Yüreğim her şeyden yok/sun...


bugün..