Yoksun

Saat sabahın üçü,
Gözümde ne bir dirhem uyku,
Yürekte adına ne bir damla umut var.
Burada gökyüzünden toplamışlar da yıldızları,
Odamdan içeri süzülen ne bir yansıman,
Ne de senden haber getiren bir çift kanat sesi var.

Oy benim yaralım,
Oy benim gözyaşına kıyamadığım.
Gecelerin sessizliğini yırttı da çığlığım,
Bir ben uyandıramadım seni gündüzle.

Bırakıpta gitmek kolay mı sandın?
Mazi der unutur mu sandın?
Gözyaşımı bir can bir gün siler mi sandın?
Dön gel,
Ben adını bir güle satmadım.

Sana vefasız dedim resimleri yırtmaya kalktım,
Sana ömür veren bu evi bir kurşunda yıkmaya kalktım.
Adını yazdığım her satırı yakmaya kalktım da,
Kovduğum hayalıni gece koynumda yatarken yakaladım.

Geceleri sildim bir bir ömürden,
Kapıma geleni tanır oldum ayak sesinden.
Telefonun zili gittin gideli çalmaz ki ayrı bir telden,
Her içli şarkıda beste benden, güfte senden.

Aynadaki bu yüz şimdi benim mi?
Benim mi gölgemdeki bu eller?
Kim çaldı güneşi gören gözlerimi?
Saçıma kar yağmış,söyleyin kim açık bıraktı penceremi?

Adı yok ölüme ayak direyen bu serzenişin,
Onasır geçti de değişmedi Mecnun'la Ferhat'ın hikayesi.
Senin de gün gelir değişir gözlerinin çehresi,
Ama bendeki aşkın baki bedenin Allah'ın emaneti.

sondurak...