Yoksun Artık

sıra sıra menekşelerin dizili olduğu
penceremin gölgesinden
uzaklara göçen kuşlara
özlem duyarım senin yokluğunda

sen gittiğinden
beri masmavi denizlerimin dalgalarına
buruşuk bir kağıt parçası barındıran
şişeler emanet ettim
sırf seni getirir diye
ama hiç bir getirmedi
gökkuşağına düşen masum bakışlarından başka

oysa her yokluk
yeni bir başlangıçtır hayata
sadece anlatamam bunu
aciz olan yüreğime