Yoksun Sen Diyorum Çünkü Sen Yoksun

Yoksun sen...
Terkedilmiş bir viraneden farksız olur mu? Bir adam...
Bir adam...
Parçalanmışlığın adı dağlanmışlığın soyadı olur mu?
Kimliğimi yitirir hükümsüzleşir mi?
Geride kalanlara istinaden
Bırakılmışlığın terkedilmişliğin perişanlığın
Son numunesi olarak kalır mı?

Hani derler ya yaşa ki neler neler göreceksin
Yaşaki nelere tanık olacasın
?Ne oldum dememeli ne olacağım dersin' derler ya
Benimkisi böyle başlayan bir hikaye işte
Böyle başlayan hikayeyi anlatacak olursam
Ve bu hikayeye bir başlık koyacaksam
Satırlarıma ?yoksun sen'le başlarım...


Yoksun sen...
Yuvası bozulmuş şaşkın kuşlar gibi endişeli
Çılgın kalabalık arasında annesini yitirmiş
Çaresiz bir çocuk gibi şaşkın
Etten ayrılan tırnak gibi acınaklıyım...

Dizelerini yırtmış mısralarımı parçalamış
Ne yaptığını bilmeyen delirmiş bir şairim
Gelmemelerine inat son bir umutla
Gelmen umuduna son bir şiir yazmışım...

Gecenin sessiz uğultuları deminde
Sensiz Zemderide buz kesilir bedenim
Sabah ezanlarında Ezan-ı Muhammed'de kendime gelirim
Gündüz oluşlarını reddeder istemez
Akşamın gelmesinden korkar irkilirim...

Işıkları hiç söndürmedim sen gideli
Sen gideli daha normalleşemedim!
Kayıtsız kaldım benimseyemedim vazitimi
Kendimi bile tanıyamadım
Senden sonraki hallerime alışamamadım...

Yoksun sen...
Senli o canım güzel günlerde yok
Ekmek yok iştahta, su yok kanmakta yok oğlu yok işte
İlk defa yüzüm güldü kazandım seni derken
Gülüşlerimin tutsaklığı mağlub olur ağlamalarıma...

Yokluğunda o ufuktan hiç çıkagelmeyecek sevgiliyi
Ellerim ellerini arar kanar, gözlerim gözlerini arar ağlar
Adın dilimden düşmez avuçlarım kanar
Hasretin her gün deli yangınıma
Durmaz bir kibrit daha çakar...

Ömür dedikleri yolda ben senden yol almışım
Sen yoksan yolumu nasıl bulurum
Ben şu zavallı yüreği ellerine bırakmışım
Söyle hiç merhamet etmez hiç acımazmısın...

Göremeyecekse eğer seni gören bu gözler
Bir daha açılmamak üzere kapansın
Sen yokken ölümü sensizliğe eştutuyorum
Ya o yar gelsin yada o yar gelmez ise
Yardan önce ölüm gelsin diyorum...

Eğer sen olmayacaksan sensiz güzellikler de olmasın
Kararsın dünyam yaşamama ihtimal bile kalmasın
Varsın atmasın kalp beyin ölsün nefes dursun
Eğer sen çalmayacaksan kapımı senin yerine ecel çalsın...

?Yoksun sen' diyorum...
Bugünlerde en çok kullandığım söz bu
Hiç aklımın ucundan geçmeyen bu kelimeyi
Bugünlerde dilimde zikrederken can çekişiyorum
Can çekişirken bile seni kalbimden söküp atamıyorum...

Ne seni geriye getirmeye çare bulabiliyorum
Nede sensizliği hesap edebiyorum
Çıkan tek sonuç sensizlik eşittir ölüm
Çıkanı hayatla topluyorum eşittir yine ölüm
Sensizliğin muhasebesini azraille hesaplıyorum...

?Sen yoksun' diyorum çünkü sen yoksun
Çaresizlik girdabında yapayalnız bir adamım
Yalnızlığını yaşıyorum onca kalabalık arasında
Yeni yeni tanıştğım yanlızlığımla
Bu günlerde yaşamaya çalışıyorum...

Bir kalem birde kağıt yanıbaşımda tek arta kalan
Bir onlara derdimi anlatıp bir onlara dökülüyorum
Dökülüyorum ya dökülen gözyaşlarım mı?
Dökülüyorum ya dökülen yapraklarım mı?
Dökülüyorum ya dökülen ben miyim bilemiyorum...

?Sen yoksun' diyorum çünkü sen gerçekten yoksun
Sensizliğin fotokopisini rüyamda görsem inanmazdım
Şimdilerde aslı suretini yaşıyorum
Yaşamaksa bu yaşamaya çalışıyorum...