Yoksun Yine

Güneş yine sensiz doğuyor günüme
Ben uykusuz geçen bir gecenin sabahındayım
Gözlerim seni aradı kaldım pencerelerde
Ve uzunca bir nefes aldım kokunu hissederim diye

Ama yoksun yine ve ben sensizliği soluyorum
Ve aldığım her nefeste sensizliğe üşüyorum
Şimdi mahkum ettin beni geçmeyen koyu karanlığa
Ve anladım ki sensiz sevmeler yasakmış bana

Tanrım gücüm kalmadı bu çekilen azaba
Bir gün çıkıp geleceğini görebilecek miyim acaba
Senli günlerin özlemini yaşarken şu soluksuz anlarımda
Derken güneş sensiz batıyor ve ben yine koyu karanlıkta...

Biliyorum ki güneş kıyamete kadar gösterecek kendini
Ve ben de kıyamete kadar yaşayacağım sensizliği...