Yok/sun/um

Çıkmaz sokaklarda bulmuştum oysa ki seni,
Ama her yolun dönüşünde bomboştu avuçlarım
Bakakalmıştım mutluluğun gidişine
Sahteydi her şey...
Ölmek de yakışmıyordu çehreme
Yaşamak gibi...
Bir bebek masumluğunda sevmiştim oysa ki seni
İlk ''anne'' deyişim gibi
İlk aşkım... İlk dokunuşum... Ne kadar masumcaydı sevmelerim
Kalp/sizlikti sonumuz
Ve en beteriydi bu...
Çaresizim şimdi
Aşk/sızım, aşk kokan gönüllerde
Ağıtlarda buluyorum seni
Yankılanıyor, feryat ettiğim kalemimde ki ismin,
Çarpa çarpa geçer de bedenimi
Bu yüzdendir ölmemin nedeni.
Sen triyakisiydim işte...
Sensiz dünya tutuyor beni çocuk
Ve acıtıyor yüregimi
Iste bu yüzden yıllardır mutluluğa yokSUN/um...