Yöksüz Hayat...

sabah uyansak gür bir çığlıkla;
adım atsak merdivenlere
merdivenler de adım adım
bir genç daha uyansa son kat son kapıdan
hep birlikte geçsek o turnikelerden
burası birlikteliğin barınağı
sol taraf her zaman
-------------------------- her zamanın yaşananı...



otobüsler tıklım tıklım yine
istanbul sokakları hınca hınç
istanbul sokakları bugün güneşle uyanmış
ve elinde yangından kalan tek kül parçası
eskimiş anılar büyümüş önümdeki amcayla
sıraya dizilmiş otobüs koridoru yine
hınca hınç


bir adam önce indi;
ardından onlarcası
onlarcası aynı yere indi
istiklal caddesine çıktı adımlarım
bir adam önce geldi
galatasarayın önü onlarca adamın
işte adımlarımız öne gitti
başlayan sloganların
bir yenisi daha eklendi
cadde boydan boya boyandı
insan rengine; kemiğe,ete
bizi beklemedi sanmayın
onlarcası binlerceye büründü
işte o dakikaların ilk sloganını
'gelecek bizim' diye haykırdı dudaklarım.



cadde uzundu
biz büyüktük
hatıra işte 29 senesinden önce
biz inatla başaracağımızdan emindik
gürdük çığ gibi büyürdük
işte biz yine de
unutulmadık gelecek sesleriyle
avutulmadık 6 kasım 2010 da bir olduk birbirimizle.



dolmabahçe ne kadar da kalabalık
o yola varana kadar bitmeyen inanç
işte yeniden sürdü adım adım
ilk varan bizden önce giden seslerimiz
bizi duyuyordu taşlar,çiçekler ve deniz
kabullendiler hep birlikte yükselmişiz
işte yine var ediyorduk
gücümüz bir olabilme isteğimiz...
çünkü biz eşitiz;
eşitlikten başka yok isteğimiz...



bu arada YÖKle büyümedik
büyülenmedik...
YOK olsun istemiyoruz geleceğimiz
biz bize emanetiz
istemiyoruz YÖK olsun artık
biz bize harkulade yeteriz...