Yoktun!

Nasıl saklamıştım seni içimde,
Kim sana gülümsese kıskanıyordum,
Kimselere sunma istiyordum tebessümünü,
Kalabalık bir mekânın tam ortasında,
Senden alamıyordum gözümü,
Sen asil bir kadındın bana göre,
Öyle herkese mavi boncuk dağıtmazdın,
Sabah gelirdin işinin başına,
Oturduğun gibi kalkardın,
Akşamlar hiç olmasın isterdim aslında,

İnsanlar vardı etrafımızda çeşit çeşit,
Kimilerinin yüzünde sahte gülüşler,
Kimileri koşmayacak ata oynamazdı,
Kimileri menfaatsizdi olduğu gibi,
Kimi ise çıkarı yoksa vermezdi selamı,
Öyle bir ortamda nasıl sevmiştim seni,
Kirli eller uzanamamıştı temiz aşkıma,
Senin için saklıyordum sevdamı ben,
Şiirler yazıyordum sabahlara dek sana,
Sen bihaberdin benden,

O zaman hani umuttu seni görmek,
Yaşama tutunmanın en güzel yanı,
Hiçbir yere sığdıramıyordum ben sevdamı,
Seni hiçbir şeyin yerine koyamıyordum.
Neydin sen benim için,
Belki de alın yazımdın,
Sen olsa olsa, bu dünyaya indirilen,
Güneş söndüren gülüşlü melek olmalıydın.
Yoktu bir başka tarifi bu aşkın,

Yabancı kalırdım ben bu şehre,
Sensizliğin hüznü akşamla çökünce,
Canım hiçbir şey istemezdi,
Atıverirdim kendimi kalabalığın ortasına,
Çınarda gezinirdim kimseleri kale almadan,
Bir keresinde belediyenin yanında,
Karşılaştırmıştı kader bizi,
Ne güzel gülümsemiştin sen bana,
O an istemiştim ölmeyi,
O anı ölümsüzleştirircesine,
Bir yaralı kuş gibi serilip yere,
Hani bana bakma ihtimalin vardı yine,
Gözlerimin en gerisine,
İsmini söyleyerek vermeden son nefesimi,
Cesaretinden güç alıp ölümlerin,
Belki söylerdim seni nasıl sevdiğimi...

Gittin, bir daha göremeyecektim artık seni,
Beklemiştin giderken vedaların ortasında,
Ellerim titriyordu sana uzatırken,
Gözlerimde boncuk boncuk yaşlar vardı,
Kendi ruhumdan bile gizlenen,
Hayır dualarımı etmiştim sana,
Sevdiğimi de söylemiştim içimden,
?Seni göremedim bekledim? demiştin.
Beklemiştin ve gidecektin işte,
Kal demek istedim sana, kal yanımda,
Gitme, terk etme beni, nefessiz bırakma,
Ayrılık çanları çalıyordu zamansızca,
Sen uzun bir yolda atarken adımlarını,
Sevdası yarım bir adam bırakıyordun ardında,
Ve bihaber olduğun gözyaşlarını,
Bırakıp gittin.
Bende bilmiyorum, sana rastlamak ümidiyle,
O Çınarda kaç kez gezindim.
Ben kalabalıklar içinde seni arıyordum.
Vuslatsız zamanların mesai bitimlerinde,
Yoktun!