Yokuş
Yüreğim kızıl,
Yalın ayak yürümelerdeyim,
Uzun boylu geceleri..
Yıldızlar cam kırıkları..
Baktıkça acıyor gözlerim..
Gözlerimde ustura yaraları..
Bir meyhane masasıyım
Sevda dinlemelerinde
Dört ayağı sabır..
Soluğumda anaforlar, alkolik.
Kelimelerindeki sevişmelere düşüyorum,
ister istemez..
Üstüme sarhoşlar yıkılıyor,
Giysilerin içinde kimse yok,
Silinmiş kimlikler..
Sevmek yürek işidir,
Sevdikçe öğrenilen..
Tutsaklık anonim..
Sinatra çalıyor geçen bir arabada,
Yıllar öncesinden gelen..
Duyulmayan, ama hissedilen..
Ölüyor, en yükseğe uçan kuş;
En derininde toprağın, yaşayan karınca..
Gün gelip bittiğinde bu yokuş..
Yokuş aşağı boşta giden kamyon gibi ezip geçiyor şiir içimizi...
Hele ki
Sevmek yürek işidir,
Sevdikçe öğrenilen..
Tutsaklık anonim..
Felsefe kitabı... Var olsun kalemin abi. Sevgilerimle...