Yokuş

Bir yokuş çıkıyorum nefesim iki büklüm
Ömrüm bu koşuşta tükenecek korkarım
Uzaklarda ufukta bir çizgi görüyorum
Bu dik yokuş orada son bulacak umarım

Ömür ayakkabısı dayanır mı bilemem
Götürür mü sonuna bu sarp kayalıkların
Ne kadar tırmanacam sonunu kestiremem
Nerede takat keser bilmem ki ayaklarım

Ya zafere varacak ya bu yolda ölecek
Belki de bu yokuşa cesedim devrilecek
Kim bilir belkide o düzlüğü görerek
Son zafer çığlığını o düzlükte atarım

Sorular benliğimi kemirdikçe kemirir
Muhattabı zamandır gün gelir cevap verir
Maksat yokuşu çıkmak ben işime bakarım
Şunu iyi bil ey yokuş ölmedimse çıkarım