Yokuş da Türkü Söylemek Zormuş

Hani sana sevgi çiçekleri yollamıştım
İçinde mör sümbüller kokusu seni sarsın düşlerin yorgunluğunda

hani seni seviyordum ya yokuşun tam soluğunda
hani yokuşta türkü söylenmezmiş söveni babammış ya

şimdi yüksek bir yanardağın aleviyle ısıt beni üşüyorum bu kişi bahar olan ülkemde
al kırmızı renklerle boyat rengini uçalım maviliğe doğru s/onsuzluğa

şimdi yol ayırımı gül bahçenin sol yanında yürüdüm
zamansız sevdaya dönüşü olmaya yolda koştum sana geldim
yokuşlu
zor
türküsüz gecelerde

ve koştum bir atlı süvariyle heybemde bir sen vardın bir de azlığım
bir yol hikayesiydi ezber bozan dualı aşklara yol alış

toroslardan dağ patika yollardan geçtik
hikayemiz acı tatlı sevdası büyük bir aşkında duaları üzerimizeyken
denilir ya
'' üzümünü ye bağını sorma ''
azimle yürümek cesaretle yollara düşmeni sevdim

hani bazen yanında olmak istersin hayal edersın koşarsın ulaşamasın ya
işte ben senin hayal de olsa hayal etmeni sevdim

bazen seninle ağlamak
bazende sana haykırmak istercesine
seni görmeden de peşinen sevebilme ihtimalini sevdim...

yorgun yokuşun türküsü olmaza düşersen
ne türkü kalır nede nefesin kalır aşka susayiş
meğer yokuşlarda türkü söylemek zormuş
ben senin yorgun yokuşlara koşunu sevdim

15 Temmuz 13*Karataş