Yokuştur Gamzelerin...:!!!

Eksiliyorum...




Yürek kapısı her çalındığında hayata dair bir sesten daha oluyorum
Ağır ağır işlek yaşam kıyımlarında süveyda
Nifak düşmüşlerimiz ayrık otu misali
Gölgeliyor gerçeği
Yer yer çoğalıyor her bir yanda
Gelincikler soluksuz kaldıkça
Akıyor renklerimiz
Şol revan rüzgârında...






Hınçlaşmış özgürlüğümüz yaban sularda
Katre katre kanat çırpışlarımızdan
Hüzün damlası
Sıla öykünmeleri kaygısında...






Ellerinde titredikçe yaralarımız zamanın
Kaç ninniyle sızlanır türkülerimiz
Kaç mezara küllerini savurur tabipsiz düşlerimiz
Habibsiz bedenlerimize reva biçareliğimiz...
Kaç sahnede yinelenir dün bugüne inat...





Ve her şeyi dökersin
Beyazını ömrünce görmediğin sadelikte
Sayfalara...




Bir gülden medet beklersin
Anlam katarsın toprağında köklerine
Dikeninde sızlanmayı fasıl sayarsın
Heybende biriktirdiğin yüzler sırt dönünce sevilerine
Bir sen ağlarsın acemice
Tedariksiz acınırsın sancılarına
Asırlar boynunda halkadır yalnızlıktan
Gözlerinde yanarken hatıraların....






Avutulmuş çocuklar gibi
Yanaklarındaki damlaları yok sayarak
Başparmağınla itersin gerdanına
Gözlerin adam akıllı öğrenmiştir ağlamayı
Sen susarken gözlerin izler geçmişini
Armağandır soytarılık mülteci geçmişine
Zaman-kavram kargaşasıdır alnında duran
Ertesidir yokluğun hüzzam esintisinde merhaban...




Durakalmış bir otobüsün
Freni tutmayan gecesinde dolanır boynuna utangaçlığın
Ezilmişliğinle derbeder ömür kalyonlarında suzinak makamlar
Çıldırasıya sigara molalarında
Duman duman ayrılık üfürümlerine karışır durdurmaksızın
Köle çadırlarında ruhunun beşik sallar özlemin
Yokuştur gamzelerin
Tırmanan yaşlarına...




Susarsın!


Vakit ninniye davetkâr
Yaşamda çırak
Serçe adımlarında paytak voltaların
Kaç yaşında olursan ol
Yaşamda cesaretin esarettir sadece....