Yol

(İnsan yığınlarının olmadığı
o mutlak sessizliğe)

Yol düşlüyorum
bir yol, durmaksızın yüreyeceğim
Zamansız mekansız
ve sessizliğin yola yoldaş olduğu

Bir yol 'görünende';
Dünyayı kaplamış çığlıklar
Yol çitinde uzanan feryatlar
Duvarlarda yolsuz gölgeler
Tüm beşeriyet,
çırılçıplak uykuya yürüyen.
Kimse duymuyor
Görmüyor, yazamıyor kelimeler !

Bir yol 'hissedilende'
Duvarlarda suretler
Kimseye benzemiyor
Bu toprağa ait olmayan
yeşilsizlik sarıyor
Nefessiz duvarları.
Duvarlar, tuğlaların doğurgan cellatları.

Bir yol yok mu
Duvarların ötesini aşacak ?
Tuğla tuğla örülen cellatlardan arınmış.
Arka bahçelerde saklanan
Sureti olmayan gölgeler
Yolsuzluğa kaldırım taşları,
Ey, anlama yoksun taşlar
Hangi ölümü süslüyorsun
Kapana kısılmış tüm yollar..

Bir yol arıyorum
Bir yol süslüyorum
Arınmış,
Duvarlardan arta kalan ne varsa
Değerdi tüm yolları
Azat etmeye,
Yolu yoksul
Yolu yoksun olana.

Bir yol
Issızlığın yedi iklimde ıslık çaldığı,
Duvarsız..
Ağzımda yirmidokuz harfin anlamsız tadı
Kelimelerle döşediğin yol
İspiyonlar kendini
Diğer kendindeki aynalara..
Üst üste insansız yığınlar
Yedi kat şiir gökyüzüne
İnsan duvarlarına çarpa çarpa
Yollara dökülen..
Ey, kendinde kiracı
Tüm yollar yürünmüş,
Tüm harfler eskitilmiş
Bütün şiirler yazılmış
Öyküler yaşanmış.

Bir yol,'yaşananda'
Sırrını kendine saklamış,
Gelmeyen yolcusuyla sır(lan)mış,
Bir yol kendini yol dışına bırakmış..
Bir yolcu
mutlak sessizliğin annesi Hiç' liğin,
ellerinden öpen..

Kübra DEJDOBEGOVİÇ